Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Το δικό μου Σάββατο...



Κοιμήθηκα. Η νύχτα ήταν ζεστή και ο αγέρας μύριζε θύελλα κάνα δύο ημέρες. Το παράθυρο του υπνοδωματίου ήταν κλειστό. Ξύπνησα τρομαγμένη αλλά δεν μετακήνησα, αισθάνθηκα σαν μία παρουσία, σαν μια παχιά ατμόσφαιρα, όπως αν ο χώρος ή ο αέρας είχανε παραλύσει. Έμεινα ακίνητη  σαν να περίμενα κάτι. Ένιωθα και ήξερα ότι κάτι θα συμβεί. Δεν τόλμησα να κλείσω τα μάτια μου και οι πέντε αισθήσεις μου ήταν σε εγρήγορση. Πάγωσα περισσότερο αν είναι δυνατόν, όταν μια λεπτή ανάσα, φρέσκια ​​και μαλακή, μου περιπλανήθηκε από ώμο σε ώμο, πάνω από το στήθος μου  και εξαφανίστηκε.
Στάθηκα με τα μάτια ανοιχτά. Την φορτισμένη ατμόσφαιρα και την ανάσα της αναπνοής, τις αισυάνομε ακόμα σήμερατόσο νέα και φρέσκια στη μνήμη μου, όπως η σκοτεινή νύχτα που έχουν συνέβη.



...αληθινή ιστορία ...




...και άλλες νύχτες εδώ...

4 σχόλια:

  1. Φιλενάδα, έτσι ήταν. Αυτό είναι ό, τι συνέβη. Ξύπνησα και αισθάνθηκα αυτό που εξηγώ στο κείμενο. Αυτό που ένιωσα, το ένιωσα με τα μάτια μου ανοιχτά και καθαρό μυαλό!!!

    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. http://coulakaicoula.blogspot.gr/2012/06/blog-post_04.html

    Σε φιλω γλυκά φιλενάδα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή