Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Χρόνια πολλά με αγάπη, πολή αγάπη...




Για άλλη μια χρονιά σπάσω τα ποτίρια ...
Για να ερθείτε εδώ για το άρωμα του καλού καφέ και να συνεχίσουμε την ανταλλαγή μας σε αρμονία ...
Για τα γράματα και τα κριτήρια που θα συνεχίζουν να μας ενώσουν αντί να μας ξεχωρίσουν ...

Για το επόμενο έτος, που θα είναι καλύτερο για όσους το αξίζουν, για όσους έχουν προσπαθήσει να κάνουν τους άλλους να αισθάνονται καλύτερα, να έχουν σκεφτεί ότι οι άλλοι έχουν λιγότερο από αυτούς, και τα καλά τους έργα δεν έχουν παραμείνει στη σκέψη ή στα λόγια τους ...

Στους άλλους, ούτε τους έχω στο μυαλό μου...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

2014


Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

Adiós...


Για τους φίλους μου,

Μερικά post χωρίς σχόλια... Δεν έχω ένα ενδιαφέρον blog ή δεν έχω καλές ιδέες ή δεν πάω καλά με τα ελληνικά μου, δεν έχει σημασία.

Ευχαριστώ σε αυτούς που με ξέρουν καλήτερα χάρι τα mail ή το skype, που γνωριστήκαμε στην Αθήνα, που ήρθανε να σχολιάσουν ή να με επισκέπτονται χωρίς σχολιασμό. Ευχαριστώ και αγαπώ πολύ τον BLUE και όλοι όσοι έχουν συμμετάσχει στις ιστορίες της εβδομάδας. Σας ευχαριστώ όλους.

Αυτό το ιστολόγιο κλείnει για πάντα. Καφέ για όλους
Ξέρετε ότι σας αγαπώ και έχετε το mail μου αν για κάτι με χρειάζεστε.

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Η εξέλιξη...



Ο άνδρας είδε ότι ο γιος της γεννήθηκε με ένα κινητό αντί του χεριού... Κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη και είδε πως πέσανε τα δόντια της...
Το κορίτσι σηκώθηκε από την καρέκλα της με τετραγονικά τα μάτια, σαν οθόνες...
Το μωρό δεν μπορούσε να γλείψει τα πόδια του, δεν έχει...

Η εξέλιξη... δεν πάει καλά με τους δικούς μας...





Με το κείμενο του... να το διαβάζετε!
BLUEPRINTS

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Το επόμενο κείμενο μας... με "εξελίξικο" χιούμορ...


Αρχαιολογικό χιούμορ...

Με το τίτλο: " Η ανθρώπινης εξέλιξης"

Σας περιμένω με πολύ αγάπη, να αρχήσει το πληκτρολόγιό σας για να βγάλει καπνό...

Και καφεδάκι, να μην μας λείπει...

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Μεγάλο έργο...

'Verwundeter Räuber (Brigand blessé)'

«Ληστές τραυματισμένος θανάσιμα, ξεδιψάει» (1825), Ντελακρουά - Kunstmuseum Basel)

"El mérito de una pintura es producir una fiesta para la vista. Lo mismo que se dice tener oído para la música, los ojos han de tener capacidad para gozar la belleza de una pintura. Muchos tienen el mirar falso o inerte; ven los objetos, pero no su excelencia"

"Η αξία ενός πίνακα είναι να παράγει μια γιορτή για τα μάτια. Ίδιο πράγμα λέγεται για να έχει κάποιος αυτί για τη μουσική, τα μάτια πρέπει να είναι σε θέση να απολαύσουν την ομορφιά έναν πίνακα. Πολλοί έχουν το βλέμμα ψευτή ή αδρανή, βλέπουν τα αντικείμενα αλλά όχι την αριστεία τους"


Πείτε μου... καλά το μετάφρασα;

Φιλιά, καφεδάκι και ευχαριστώ!

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Η μεγάλη γυναίκα...

Το λογοτεχνικό μου κείμενο για την επόμενη εβδομάδα...


Ο κουρέας του χωριού ήταν κουρασμένος από τις πολλές επικρίσεις, οι φήμες και τα σχόλια. Σαράντα έξι ετών και ακόμα ανύπαντρος. Οι γυναίκες που του αρέσουν είναι νέες και ξένες και αυτές που τον κυνηγάνε είναι χήρες, γυναίκες μεγάλης ηλικίας και "ορισμένους" ηλικιωμένους άντρες.

Έβαλε μια αγγελία στην εφημερίδα: Ψάχνω για μια μεγάλη γυναίκα να μοιραστεί τη ζωή μου. Η ομορφιά δεν έχει σημασία ... είπε. 

Αυτή, για "μεγάλη" κατάλαβε "μέγεθος", όχι "μεγαλείο"...

Το καφεδάκι για την εβδομάδα... με πολύ αγάπη

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

καλά, καλά, καλά...


Καλά, καλά, καλά, ο φίλος μου Blueprint είχε την εικόνα που έσβησε το κομπιούτερ μου!!! Και έγραψε ένα πολύ όμορφο κείμενο, θα το δείτε ΕΔΩ.

Και το δικό μου...
Όταν όλοι οι επιβάτες είχαν ηρεμήσει, η μικρή Μαρία είδε το είδωλό της στην ήρεμη αντανάκλαση του νερού. Οι γονείς της είχαν φύγει;
Μόνο μια ξύλινη σανίδα. Δεν σκέφτηκε τίποτα, το κρύο νερό στο μικρό σώμα της πονούσε.


Μπορείτε να γράφετε σε σχεσή με αυτή την εικόνα και να αφήνετε την "μεγάλη κυρία" για την εβδομάδα που θα ερθεί! Θέλετε;

Φιλιά και καφεδάκι...



Και με την άλλη εικόνα της μεγάλης κυρίας...

τα μυστηρια του Paolo


Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

Σας περιμένω, ε;

Σας περιμένω αυτή την βδομάδα στο Λογοτεχνικό μας με αυτή την εικόνα, να γράφετε ελεύθερα!!!


Η Άγια Τεχνολογία έσβησε την ανάρτηση μου... και μαζί με αυτή το καφεδάκι που ετοίμαζα για σας.

Ξανά φιλιά...







Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

Να γελάμε...


Με τους κράτους μας, ή γελάμε...


... ή παρακαλούμε σε αυτήν...



Τουλάχιστον, να μην μας λείπει...




ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΊΤΕ ΤΟ ΚΕΊΜΕΝΟ ΤΟΥ...

ki(a)notipies




Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Ούτε εκεί, ούτε εδώ...



Άκουσα στην μια από τις αγαπημένες μου ταινίες, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ, να λέει ο παππούς ότι όταν ένα άτομο πρέπει ή θέλει να αφήσει ένα μέρος στο οποίο ζει, δεν πρέπει να μιλάει με πάθος ή με νοσταλγία για το μέρος που αφήνει... πρέπει να μιλάει με χαρά για τον τόπο που θα πάει. Αν δεν είναι έτσι, καλύτερα να μείνει.


Δεν είμαστε ούτε από εκεί ούτε από εδώ... υ
πάρχει ομορφιά στον τόπο που χρειαζόμαστε.

Φιλιά και καφεδάκι

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

Ντύσου πρόχειρα...



Ντύσου πρόχειρα... λέει ο φίλος μας "Βλου". 

Πώς είναι το δικό σας φόρεμα μέσα στο σπίτι;
Μια μέρα, θα σας πω, έφυγα από το σπίτι με σπιτικά ρούχα, αλλά δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή ...
Είχα ένα κοντσέρτο και ήμουνα η σολίστ βιόλα, έτσι έπρεπαι να ντύνομαι με μαύρο κουστούμι και μαύρα και κομψά παπούτσια. Την προηγούμενη είχα πάρει άδεια οδήγησης, έτσι αποφάσησα να οδηγώ πιο άνετα φορόντας παντόφλες. Σκέφτηκα να αλλάξω τα παπούτσια μου μετά, αφού είχα παρκάρει το αυτοκίνητο.
Όπως δεν τόλμησα να μπώ στην κίνηση της πόλης, είχα παρκάρει έξω από την πόλη και να πάω με τα πόδια στην μικρή εκκλησάκι όπου είχαμε την συναυλία. Η όρχιστρα δεν ήταν μεγάλη, αλλά η σολίστ ήμουν εγώ... εγώ που έπαιξα στην πίσω σειρά, να μην μπορεί κανείς να δει τις κόκκινες και μλες με τετραγονάκια παντόφλες μου!

Με τον...


...για την άλλη εβδομάδα...
με το θέμα: "Ούτε εκεί, ούτε εδώ"
και την εικόνα


Φιλιά και καφεδάκι




Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

Εδώ, εδώ... το μικρό κείμενο μου... και άλλα...



Απλά, τα λόγια του...

Είπε ο Πυθαγόρας της Σάμου: "Καθαρίστε η καρδιά σας πριν αφήσετε την αγάπη να καθίσει, το πιο γλυκό από το μέλι ξινίζει σε ένα βρώμικο ποτήρι."



ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ...


Και για μετά το καλοκαίρι, χωρίς πίεση ή βιασύνη, θα γράφουμε για την εμφάνισή μας όταν κανείς δεν μας βλέπει, πώς μας αρέσει να ήμαστε στο σπίτι μας... ας βάλουμε χιούμορ. Ας ανοίξουμε το ντουλάπι και να αισθανόμαστε ντροπή για τις παλιές παντόφλες, ρόμπα, εσώρουχα με τρύπες, το γκρι πουκάμισο που ήταν ροζ, μπλε ή πράσινο ... 

Θέλω να ασς δω με τα δάκτυλα σας στο πληκτρολόγιο στο χέρι να διαβάζουμε τις ομολογίες σας...

Με την εικόνα...



Un cafelito con mucho amor...
Ένα καφεδάκι με πολύ αγάπη...


Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Η παρέλαση... και το επόμενο Λογοτεχνικό μας.




Αυτό ήταν, γκρεμίστηκε η ταβέρνα του κ. Ιωάννη. Δεν θα πιούμε περισσότερα κρασιά, ή της μεγάλες κούπες μισογεμάτες με νερουλό καφέ με γάλα οπου κάναμε παπάρες με την ψίχα ψωμιού όταν ήταν πλούσιο το παρελθόν μας. Αυτό ήταν, ο πόλεμος δεν αγαπάει κανείς. Δεν ξέρουμε ποιος το έκανε, αλλά ξέρουμε το γιατί. Πως να αντιμετωπίζουν τη φρίκη του μίσους... Στήλες θανάτου και τρομοκρατημένοι άνθρωποι. Casa Juan, όπου, όπως είπε ο ποιητής, δεν θα περπατήσει τώρα στο φως του φεγγαριού ...


Τα κορίτσια παρακολούθησαν τους στρατιώτες από το σπίτι τις στη μέση από τα ερείπια, αλλά και μεταξύ των εν λόγω καταστροφήη θλιβεροί στρατιώτες, νέοι και γέροι, τους άρεσε να δουν τα όμορφα προσωπάκια τις δύο αδελφές ...

Θα με βρήτε εδώ... εαν θέλετε, στο ελληνικό μπλογ... κλικ στην καρδούλα!



Την επόμενη εβδομάδα ή όταν μπορείτε... να γράφετε σε σχέση με αυτή την ευαίσθητη εικόνα. Να γράφετε όμορφα. Σας περιμένω!



Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

To κείμενο μου και άλλα...



Η συμπεριφορά του ήταν όλο και πιο κοινωνική, παραμύθια και αληθινές ιστορίες έλεγε, μίλησε για πολιτική, αθλητισμό, τη βία λόγω φύλου... αλλά και προσέφερε αρκετά όμορφα παιχνίδια, σαμπουάν ιδανικό για παιδιά και νόστιμες τροφών που τρέφονται και δεν παχαίνουν. Έμάθε να προσφέρει με τίποτα σε αντάλλαγμα.

Η απογοήτευση του μεγάλωνε, δεν ήξερε τι άλλο να προσφέρει...

Το αγόρι δεν ακούει ...


Και το θέμα για την επόμενη εβδομάδααααα... 


Η παρέλαση...


“Gallegas en la ventana” Bartolomé Esteban Murillo (1670)


Σας αγαπώ...

Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Το λουκάνικο μου... και το θέμα για την επόμενη εβδομάδα...

Μετά από είκοσι χρόνια να εργάζεται ως σήμα διαφήμισης για μια γνωστή μάρκα λουκάνικων, και μα φοράει το κοστούμι στο πολυσύχναστο δρόμο και πλατεία του χωριού, ο ΛΟΥΚΆΝΙΚΟ ΜΑΝ  
δεν βγένει από το σπίτι του και πίνει μπύρα μουρμουρίζοντας μεταξύ λυγμούς, στεναγμούς και κλάμα ότι "δεν είμαι μόνο ένα κομμάτι κρέας".

Η σύζυγός του, τα παιδιά και ο ψυχίατρος, που λατρέυουν αυτής της μάρκας λουκάνικων, επιμένουν να του λένε ότι δεν είναι ένα κομμάτι κρέας, αλλά πλούσιο λουκάνικο...

Τώρα δουλέυει το σκυλί του...



ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ


...και για την επόμενη εβδομάδα...


Αυτή την εβδομάδα θα γράφουμε μια ιστορία απλά κοιτάζοντας την εικόνα, ελπίζω να απολαύσετε και να πάρετε τα μολύβια σας για να βγεί ένα όμορφο κείμενο.


Φιλιά και καφέ για όλους...