Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Έρχεται ο Σάββατος μας...




Πρόσκληση προς τον Λογοτεχνικό Σάββατο με το θέμα "O νάνος στο παλάτι..."

Las Meninas. Στον πίνακα του Velázquez υπάρχουν δύο νάνος: Μari Bárbola και Nicolasito Pertusato.
María Bárbara Asquín ή  Μάρι Μπάρμπολα ήταν γερμανίδα και εισήλθε στο παλάτι το 1651, έτος γέννησης της πριγκίπισσας Margarita Teresa de Austria (1651-1673) και πάντα ήταν κοντά της, "με αμοιβή, σιτηρεσίου και τέσσερα κιλά χιόνι κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού."



Η Μάρι ήταν ένας νάνος με υδροκεφαλία, στο θάνατο της πρώτη Κυρία της, η Κόμισσα της Villerbal και Walther, άρχησε την υπηρεσία της στο παλάτι. Λένε ότι αρχικά, ο νάνος Mari Bárbola έιχε μεταξύ των δακτύλων του αριστερού χεριού του ένα δαχτυλίδι σύμβολο της πίστης, αλλά τώρα δεν φααίνεται...


Στην αυλή των Αψβούργων δούλεψαν 125 παραμορφωμένα άτομα μεταξύ 1563 και 1700...


ΤΟ ΔΙΚΌ ΜΟΥ ΣΆΒΒΑΤΟ...

Μαρία έζησε ως νεκρή από τότε που μεταφέρθηκε στην υπηρεσία της Μαργαρίτας, σαν μενίνα ή κυρία αναμονής. Αναγκάστηκε να φοράει το δαχτυλίδι της πίστης από την έναρξη της δουλειάς της. Όταν έμαθε ότι ο διάσημος ζωγράφος θα την ζωγράφισε στην μεγάλη εικόνα, είχε μια ιδέα να αντανακλάται στην αιωνιότητα. Αυτή μόνο ήταν πιστή στην πρώην ερωμένη της, η Κόμισσα. Πήρε το δαχτυλίδι από το χοντρό και κοντό δάχτυλο της και το κράτησε μισοκρυμμένο ανάμεσα σε δύο δάχτυλα, αόρατο και χωρίς ντροπή...






Και λίγο αργά μας γράφει ΕΝΑΣ ΕΚΠΤΩΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ...




Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Το Σάββατο μας: "Έτσι, όσο και τόσο διαφορετικά"


Λογοτεχνική πρόσκληση για το Σάββατο με το θέμα: "Έτσι, όσο και τόσο διαφορετικά"

Έργο και μπαρόκ αριστούργημα του Fray Juan Sánchez Cotán (Toledo, 1560 - Granada, 1627)


...και το Λογοτεχνικό Σ'αββατο μου...

Να είσαι το ίδιο ή διαφορετικό ήταν μια έννοια που άκουγα στο σπίτι μου από τη γέννησή μου.

Μου είπανε...

- "Είσαι ακριβώς όπως η γιαγιά σου Μαρία"
- "Θα μπορούσες  να είσαι σαν τον αδελφό σου Μανουήλ, καθαρός και τακτοποιημένος"
- "Αν δεν δουλέυεις όπως και ο πατέρας σου, θα είσα ένα τίποτα στη ζωή"
- "Μην τρώς σαν την 
ξάδελφή σου Αναστασία, όλα λεκέ"
- "Υπάρχουν μέρες που δεν ξέρω σε ποιος μοιάζεις"

Ήμουν μόνο εγώ... Πάντα ήμουν εγώ.





PERSEAS
RIA
BLUEPRINTS
GIAGIA ANTIGONI

IAS


RIA (Αυτός ο καταραμένος θόρυβος)

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Πρόσκληση και το Σάββατο μου...



Πρόσκληση για το Λογοτεχνικό μας Σάββατο : "Και τα χρώματα πάψανε να υπάρχουν ..."


Μην ξεχάσετε να μου αφήσετε το URL της ανάρτησής σας σε ένα σχόλιο.



Φιλιά και ευτυχισμένος Ιουλίος.



... και το κείμενο μου...

Να ξυπνάμε κάθε πρωί είναι μια ακούσια πράξη, μπαίνουμε στη συνείδηση​​, περισσότερο ή λιγότερο γρήγορα, πριν ή μετά τον καφέ, και είμαστε ξύπνιοι.
Ανοίξουμε τα μάτια μας και, όπως κάθε μέρα έχουμε αντικείμενα γύρω μας, τα οποία είναι όπως είναι, καλά ή κακά, απλά ή περίπλοκα, όμορφα ή άσχημα, ευχάριστα ή δυσάρεστα, αλλά σχεδόν πάντα έχουν χρώμα...
Και όπως λέει το τραγούδι -όχι και πολύ καλό- του FITO y FITIPALDIS "Ni blanco ni negro", "Ούτε άσπρα ούτε μάυρα", έτσι βλέπω εγώ τα πράγματα...

Όχι εντελώς μαύρο ή άσπρο εντελώς
Μεταξύ των δύο άκρων, υπάρχει πάντα περισσότερο χώρο
Χοντρό σκυλί ναι, ναι κοκαλιάρικο σκυλί ...
Και μετρούν τους νεκρούς να σκοτόνουν τον χρόνο

Δεν είναι όπως στις "ταινίες" με αμερικανό αγόρι
Πού 
ο όμορφος είναι ο καλός και ο κακός είναι πολύ κακός
Στο δρόμο ακούς πάρα πολλές κραυγές
Όλες οι κυβερνήσεις γεμάτες σκουλήκια

Όλα είναι πολύ σαφής, αλλά δεν καταλαβαίνω
Ποιος χάνει και ποιος κερδίζει

Με την αστυνομία όλα λυθεί
Για τα προβλήματα: σιρόπι ραβδιού
Αλλά η καρδιά κανείς δεν έχει καθοριστεί
Από ντροπή ο ουρανός έσπασε σε κομμάτια

Δεν είναι όπως τις "ταινίες" με αμερικανό αγόρι
Πού 
ο όμορφος είναι ο καλός και ο κακός είναι πολύ κακός

Στο δρόμο ακούς πάρα πολλές κραυγές
Όλες οι κυβερνήσεις γεμάτες σκουλήκια

Όλα είναι πολύ σαφής, αλλά δεν καταλαβαίνω
Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει

Ni negro del todo, ni del todo blanco 
Entre los extremos, siempre hay mas espacio 
Que sí perro gordo, que sí perro flaco ... 
Y a contar los muertos "pa" matar el rato 

No es como el las "pelis" del chico Americano 
Donde el guapo es el bueno y los malos son muy malos 
En la calle se oyen demasiados llantos 
Todos los gobiernos llenos de gusanos 

Todo esta muy claro pero no lo entiendo 
Quien está perdiendo y quien esta ganando 

Con la policía todo Solucionado 
Para los problemas: jarabe de palo 
Pero el corazón nadie me lo ha arreglado 
De vergüenza el cielo se rompió en pedazos 

No es como en las "pelis" del chico Americano 
Donde el guapo es el bueno y los malos son muy malos 
En la calle se oyen demasiados llantos 
Todos los gobiernos llenos de gusanos 

Todo esta muy claro pero no lo entiendo 
Quien esta ganando y quien esta perdiendo






ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ...


KIANOTIPIES


COULA

KARIATIDA

RIA

IAS