Σήμερα το πρωί πήγα να πληρώνω κάποιους φόρους ...
Η δημόσιος υπάλληλος, μετά από δύο ώρες και 20 λεπτά αναμονής , μου ρωτήσε για το μηνιαίο εισόδημά μας στο νοικοκυριό. Την είπα ότι δύο ενήλικους και δύο παιδιά περνάμε νε τα € 426 κρατικών ενισχύσεων .
Η απάντησή της ήταν: "Στην Ισπανία, κυρία, δεν υπάρχει οικογένεια που μπορεί να ζέι με αυτά τα χρήματα Η ισπανική κυβέρνηση απαγορεύει οικογένειες που ζουν με λιγότερα από 20 ευρώ την ημέρα για κάθε ένα από τα μέλη της ."
Και τα είπε σοβαρά. Δεν είναι δυνατόν, με λιγότερα από 80 ευρώ την ημέρα μια οικογένεια τεσσάρων ατόμων να ζεί ...
Ίσως θα μπορούσα να της δείξω ότι ναι, να ερθεί στο σπίτι μου για να μας παρακολουθεί τι τρώμε, να αναθεωρήσει τους τραπεζικούς λογαριασμούς μας, να είναι στο ταχυδρομείο όταν οι φίλοι μας στην Ελλάδα μας στείλουν κάποια χρήματα και τρώφιμα και χάρη σε αυτούς πάμε κανονικά στο σουπερμάρκετ, να της πω ότι δεν ζεί στον πραγματικό κόσμο , θα μπορούσε να της πω τόσα πολλά και όχι όμορφα πράγματα ... Όμως, ο θυμός μου υπερέβει τα όρια της ψυχικής λογικής μου και έφυγα χωρίς να πω ούτε μια λέξη...