Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Η παρέλαση... και το επόμενο Λογοτεχνικό μας.




Αυτό ήταν, γκρεμίστηκε η ταβέρνα του κ. Ιωάννη. Δεν θα πιούμε περισσότερα κρασιά, ή της μεγάλες κούπες μισογεμάτες με νερουλό καφέ με γάλα οπου κάναμε παπάρες με την ψίχα ψωμιού όταν ήταν πλούσιο το παρελθόν μας. Αυτό ήταν, ο πόλεμος δεν αγαπάει κανείς. Δεν ξέρουμε ποιος το έκανε, αλλά ξέρουμε το γιατί. Πως να αντιμετωπίζουν τη φρίκη του μίσους... Στήλες θανάτου και τρομοκρατημένοι άνθρωποι. Casa Juan, όπου, όπως είπε ο ποιητής, δεν θα περπατήσει τώρα στο φως του φεγγαριού ...


Τα κορίτσια παρακολούθησαν τους στρατιώτες από το σπίτι τις στη μέση από τα ερείπια, αλλά και μεταξύ των εν λόγω καταστροφήη θλιβεροί στρατιώτες, νέοι και γέροι, τους άρεσε να δουν τα όμορφα προσωπάκια τις δύο αδελφές ...

Θα με βρήτε εδώ... εαν θέλετε, στο ελληνικό μπλογ... κλικ στην καρδούλα!



Την επόμενη εβδομάδα ή όταν μπορείτε... να γράφετε σε σχέση με αυτή την ευαίσθητη εικόνα. Να γράφετε όμορφα. Σας περιμένω!



Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

To κείμενο μου και άλλα...



Η συμπεριφορά του ήταν όλο και πιο κοινωνική, παραμύθια και αληθινές ιστορίες έλεγε, μίλησε για πολιτική, αθλητισμό, τη βία λόγω φύλου... αλλά και προσέφερε αρκετά όμορφα παιχνίδια, σαμπουάν ιδανικό για παιδιά και νόστιμες τροφών που τρέφονται και δεν παχαίνουν. Έμάθε να προσφέρει με τίποτα σε αντάλλαγμα.

Η απογοήτευση του μεγάλωνε, δεν ήξερε τι άλλο να προσφέρει...

Το αγόρι δεν ακούει ...


Και το θέμα για την επόμενη εβδομάδααααα... 


Η παρέλαση...


“Gallegas en la ventana” Bartolomé Esteban Murillo (1670)


Σας αγαπώ...

Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Το λουκάνικο μου... και το θέμα για την επόμενη εβδομάδα...

Μετά από είκοσι χρόνια να εργάζεται ως σήμα διαφήμισης για μια γνωστή μάρκα λουκάνικων, και μα φοράει το κοστούμι στο πολυσύχναστο δρόμο και πλατεία του χωριού, ο ΛΟΥΚΆΝΙΚΟ ΜΑΝ  
δεν βγένει από το σπίτι του και πίνει μπύρα μουρμουρίζοντας μεταξύ λυγμούς, στεναγμούς και κλάμα ότι "δεν είμαι μόνο ένα κομμάτι κρέας".

Η σύζυγός του, τα παιδιά και ο ψυχίατρος, που λατρέυουν αυτής της μάρκας λουκάνικων, επιμένουν να του λένε ότι δεν είναι ένα κομμάτι κρέας, αλλά πλούσιο λουκάνικο...

Τώρα δουλέυει το σκυλί του...



ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ


...και για την επόμενη εβδομάδα...


Αυτή την εβδομάδα θα γράφουμε μια ιστορία απλά κοιτάζοντας την εικόνα, ελπίζω να απολαύσετε και να πάρετε τα μολύβια σας για να βγεί ένα όμορφο κείμενο.


Φιλιά και καφέ για όλους...