Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Σας αφήνω...




Φίλες και φίλοι:
Ένα blog δεν έχει νόημα για να υπάρχει αν δεν τον επισκεφθουν φίλους.

Ευχαριστώ σε όλους όσους έχουν συνοδεύσει τα κείμενα μου, σας αγαπώ πάρα πολύ. Θα προσπαθήσω να επιστρέψω το επόμενο έτος.
Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένος ο 2013.
Αφήνω ένα φρεσκοκομμένο καφέ που έλαβα σήμερα από την Αθήνα.

Χίλια φιλιά και πολλά ευχαριστώ.


Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Το λογοτεχνικό μου:"... και δεν υπήρχε κανένας έξω."



Αυτό μου συνέβη σχεδόν πριν από δύο χρόνια, όταν ήμουν στο σπίτι μου ένα βράδυ που κάτι έκανα στον υπολογιστή.


Ήταν περίπου 2 ή 3 το πρωί όταν είδα ότι η πόρτα μπροστά μου άνοιξε λίγο. Δεν με ένοιαζε γιατί νόμιζα ότι ήταν ο άντρας μου, οπότε συνέχισα κοιτάζοντας την πόρτα περιμένοντας να έρθει, αλλά τίποτα.
 Πολύ περίεργο! Νόμιζα ότι ήταν ο άνεμος. Συνεχίσα να δουλεύω, αλλά ένιωσα ότι η πόρτα άνοιξε λίγο περισσότερο. 
Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που ένιωσα εκείνη τη στιγμή, μια αίσθηση πανικού ήρθε πάνω μου. Πάγωσα αλλά αν και δεν είδα τίποτα, ένιωσα ότι κάτι έπεσαι πάνω μου, σαν κρύα φύλλα...


Στάθηκα στην καρέκλα και σε λίγα δευτερόλεπτα ανοίξε την πόρτα ο άντρας μου φέρνοντας μου ένα καφέ: 

- "Verόnica, τι έπαθες, Γιατί έχεις αίμα;

- "Τι αίμα; Πού; 

Στο πρόσωπο μου υπήρχαν δύο γρατσουνιές, βαθιές γρατσουνιές, και το αίμα ήταν πάνω στο στήθος μου ...






Με τον...

BLUEPRINTS



Σας καλώ, φίλοι και φίλες!!!!


Και το Σάββατο 15 και πάλι, ελπίζω να σας δω αγγαλιά με την ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΑΣ στο Λογοτεχνικό!!!!

Με την φωτογραφία...




Και ο τίτλος .... 


"Έξι κεφάλια στο κουτί..."

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

"... και δεν υπήρχε κανένας έξω."



Σας καλώ να συμμετάσχετε αυτό το Σάββατο στο Λογοτεχνικό παιχνίδι με βάση τη φράση "... και δεν υπήρχε κανένας έξω." 

Και την εικόνα που βλέπεται πάνω... 

Καφές και φιλιά σε όλους, ελπίζω να σας δω εδώ και στα blogs σας, αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη!

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

"Άνοιξα τα μάτια μου...": Το λογοτεχνικό μου.


Πενήντα χρόνια με κλειστά τα μάτια. 
Ήταν δική του η γυναίκα που τον παρακολουθούσε σιωπηλά όταν άνοιξε αυτός ένα δικό της συρτάρι.
Μια μέρα τα αποφάσισε ...


- Πάρε- τον είπε.

Αυτός κοίταζε τα μεγάλα εσώρουχα και πήγε στο μπάνιο. Με ανοιχτά τα μάτια του, κοίταξε ενθουσιασμένος την νέα προσωπικότητα του.






Άλλα μάτια...

COULA

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Στο Λογοτεχνικό μας: "Άνοιξα τα μάτια μου..."




Αυτά που τα μάτια δεν θέλουν να δουν ...

Αυτό το Λογοτεχνικό μας Σάββατο και για όλη την εβδομάδα, επειδή ήρθα λίγο αργά: "Άνοιξα τα μάτια μου..."

Κουράγιο φίλοι και φίλες, να γράφεται με την δημιουργική, παιχνιδιάρικη, αναγεννητή,  λογοτεχνική και συμμετοχική φαντασία σας, γιατί μοιραζόμαστε το ίδιο θέμα και δεν μοιάζεται κανένα κείμενο.
Σας περιμένω, γιατί είναι μια ωραία ιδέα να συναντήσουμε κατά τη διάρκεια της εβδομάδας για να δούμε τις ιδέες μας μαζί που εμφανιστήκανε στο ευφάνταστο μυαλό μας.

...φιλιά πολλά και καφεδάκι...






Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Έμπνευση και ασέβεια: Το Λογοτεχνικό Σάββατο μου...




Χτυπημένη από τη συνήθη και τους νόμους
Θαμμένη στις αρχές του εγώ
Καταστράφηκες ή μήπως αποχωρήσες πραγματικά;

...και έλα πίσω στη μνήμη μου 
...και μην παίζεις κρυφτό μαζί μου
...και μην σκοτώνεις την τέχνη μου
...και μην με αφήνεις μόνη μου με τη σύμβαση
...και μην επιτρέψτεις μου να πιάσει το κοινωνικό μαγνητο...

Σε περίπτωση που δεν μπορείς να με βρείς,
εδώ θα είμαι μαζί με αυτά τα γράματα...

Ποτέ δεν έφυγες, εγώ είμαι που δεν σε βρήκα...



Αλλά Σάββατα...


Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Αυτό το Λογοτεχνικό Σάββατο μας...



Έμπνευση και ασέβεια


Το Σάββατο αυτό 24 θα μιλάμε για την έμπνευση που έρχεται όταν θέλει, για την ασέβεια της με την επιθυμία ή ανάγκη μας...

...φιλιά και καφεδάκι...



Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

"Σε κλειστό στόμα δεν εισέρχονται μύγες"

Το Λογοτεχνικό μου...


Ονειρεύτηκε τη στιγμή για εβδομάδες. Μαίρη είχε αποδεχθεί την πρόσκληση του για δείπνο στο σπίτι του και χόρεψε η καρδιά του. Κάρλος ήταν χαρούμενος και νευρικός ταυτόχρονα. Μετά από ένα πρόβλημα με το φωτοτυπικό μηχάνημα στο γραφείο τους, οι δύο, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι να το ξεκολλήσουν, για πρώτη φορά κοιτάξανε στα μάτια και χαμογελάσανε μαζί.



- Δινγκ, δονγκ!
- Μαίρη, γεια σου, έρχεσαι στην ώρα.
- Καληνύχτα, Κάρλος, έφερα λευκό κρασί.
- Ιδανικό για ψητό ψάριΚάτσε άνετα, το δείπνο είναι σχεδόν έτοιμο.



Έτρωγαν, έπιναν, μιλήσανε, γελέσανε και φλερτάρανε. Η ατμόσφαιρα θερμαίνεται και τα ρούχα πέφτει. Στο πρωί ξυπνήσανε αγκαλιά ο ένας του άλλου. Κοιτάξανε το πρόσωπό τους και χαμογελάσανε μισοκοιμισμένοι ...




- Γεια σου, Μάρθα.
- Καλημέρα, John.

Ηθικό δίδαγμα: Όταν είσε μισοκοιμισμένος, σκάσε.



Άλλες μύγες... εδώ:

BLUEPRINTS: KIANOTIPIES 

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Αυτό το Σάββατο... Κλείσουμε το στόμα!


Στο Λογοτεχνικό Σάββατο μας του 17-11-12, σας καλώ να κλείστε το στόμα σας, γιατί όπως λέμε στην Ισπανία... 

"Σε κλειστό στόμα δεν εισέρχονται μύγες"

Ελάτε, έχω ελληνικό φρέσκο καφεδάκι...

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

"ΣΤΑ ΠΑΠΟΎΤΣΙΑ ΤΟΥ ΆΛΛΟΥ"



Το Λογοτεχνικό Σάββατο μου...







1- Δεν πέρνω την θέση απο εκείνους που αγαπούν τα ζώα περισσότερο από τους ανθρώπους. Αν και συχνά, αυτά είναι πιο ανθρώπινη από ό, τι είμαστε εμείς...



2- Και ούτε απο εκείμους που χτυπάνε το ηθικό μας, ως ένα λάκτισμα, κάθε φορά που ανοίγουν το στόμα τους...



3- Ούτε στην θέση σε όσους τρώνε δεν ξέροντας πότε να σταματήσουν...




4- Ή στη θέση του τσιγκούνης...



5- Ούτε στη θέση απο αυτές που στα εξήντα χρόνια τις, εξακολουθούν να ντύνονται σαν έφηβες...



6- Ούτε στη θέση εκείνων που δεν ξυρίζουν τα γένια για μία εβδομάδα, διότι πιστεύουν ότι είναι στην μόδα και τους κάνει πιο όμορφους ...



7- Ούτε στη θέση εκείνων που αγνοούν την σύντροφό τους, επειδή να παίζουν με το Wii με τους φίλους τους είναι πιο διασκεδαστικό...



8- Ούτε στη θέση εκείνων που ποτέ δεν συνειδητοποιούν ότι τα πόδια τους μυρίζουν σαν σάπιο τυρί ...



9- Ούτε στη θέση εκείνων που ρίχνουν σκουπίδια και τα τσίχλα τους στο δρόμο...



10- Δεν θα χρησιμοποιήσω ποτέ τα παπούτσια των γυναικών που αποδέχονται την ταπείνωση και την κατάχρηση για χρήματα...




Και άλλα παπούτσια... εδώ:

KIANOTIPIES














Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Στα παπούτσια των άλλων... στο Λογοτεχνικό μας!



Αυτό το  Λογοτεχνικό Σάββατο 10/11/12 θα κάνουμε την προσπάθεια να τεθεούμε στα παπούτσια του άλλου.  Είμαστε πάντα  σε θέση να κατανοήσουμε τους άλλους;

"ΣΤΑ ΠΑΠΟΎΤΣΙΑ ΤΟΥ ΆΛΛΟΥ"

Σας αφήνω ένα καφέ και ένα φιλί... και ΣΑΣ περιμένω!

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

"Ο αμείλικτο ζώο που ονομάζεται χρόνος..."




Το Λογοτεχνικό Σάββατο μου:
"Ο αμείλικτο ζώο που ονομάζεται χρόνος..."


Ο χρόνος δεν συγχωρεί ακόμη και την ονειροπόλη και... θέλετε να είσαστε οι δικαστές μου; 

Γράψω ένα βιβλίο με ηλικιωμένα γράμματα και νέοι στίχοι
και... Θέλετε να είσαστε οι δικαστές μου; 

Μιλάω δύο φορές πριν να σκέφτομαι τα λόγια.
και... Θέλετε να είσαστε οι δικαστές μου; 

Είμαι αυτή που πάντα αιμορραγεί χωρίς ποτέ να επουλωθεί
και... Θέλετε να είσαστε οι δικαστές μου; 

Να το απολαμβάνετε, δεν ξέρω τι στο διάολο μου λέτε. Εγώ, ούτε άσπρο ούτε μαύρο, θα κινηθώ στην περιοχή του γκρι
και... Θέλετε να είσαστε οι δικαστές μου; 

Οι ώρες άρχισαν να περάσουν ως δευτερόλεπτα και πάντα γελούσα για τον πολύπλοκο κόσμο
και... Θέλετε να είσαστε οι δικαστές μου; 


Είμαι σαφή και ειλικρινή σε ό, τι κάνω.
Πιστεύω στη μαγεία και τους μάγους.
Συνεχίζω ακόμα να ψάχνω το βραβείο στο παλούκι του παγοτού.
και... Θέλετε να είσαστε οι δικαστές μου; 


Κάτι έτσι είπε το τραγούδι μέσα στα αυτιά μου...


Με την παρουσία του...

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Λογοτεχνικό για το Σάββατο 3 / 12 / 12...





Με το θέμα: "Ο αμείλικτο ζώο που ονομάζεται χρόνος..."

Η περασμένη εβδομάδα ήταν μια εβδομάδα με φτερνίσματα, κόκκινα μάτια, βουλωμένη μύτη, ζεστή σοκολάτα, κουβέρτα και καναπέ ... Σας ζητώ συγγνώμη. Εδώ είμαι και πάλι με μια νέα πρόκληση και ένα νέο θέμα για το επόμενο Σάββατο ή την ημέρα που μπορείτε. Μην ξεχάσετε να μου πείτε όταν έχετε ήδη αναρτήσει με ένα σχόλιο!

Φιλιά και καφεδάκι...

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Το βλέμα του, τα μάτια της...



Δεν ήξερε πώς να της πει ότι δεν την ήθελε πιά κοντά του ούτε να ζωγραφίζει το σώμα της, και δεν την ήθελε στο σπίτι του, επειδή αυτή είχε εγκατασταθεί εκεί σχεδόν χωρίς να το αντιληφθεί. Εβδομάδες, προσπαθώντας να της το πει, αλλά δεν μπορούσε. "Σήμερα είναι η ημέρα", ώρα είναι η ώρα", ειπώθηκε κάθε πρωί ...

Ήξερε ότι θα πρέπει να τον αφήσει, δεν ήταν το σπίτι της, τον άντρα της, τίτοτα ήταν δικό της, μόνο μία οροφή. ΄Ηξερε που ούτε την αγάπησε, ούτε ήταν επιθυμητή, αλλά καθυστέρησε την ώρα γιατί δεν είχε πού να πάει. Ή έκεί ή στο δρόμο ... πάλι κρύο, βροχή και ανεπιθύμητοι άντρες σε αντάλλαγμα, μιζέρια, πάντα μιζέρια ... Παρακαλώ, όχι, να μην είναι σήμερα η μέρα ...




Άλλα βλέματα...