Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

"Ο αμείλικτο ζώο που ονομάζεται χρόνος..."




Το Λογοτεχνικό Σάββατο μου:
"Ο αμείλικτο ζώο που ονομάζεται χρόνος..."


Ο χρόνος δεν συγχωρεί ακόμη και την ονειροπόλη και... θέλετε να είσαστε οι δικαστές μου; 

Γράψω ένα βιβλίο με ηλικιωμένα γράμματα και νέοι στίχοι
και... Θέλετε να είσαστε οι δικαστές μου; 

Μιλάω δύο φορές πριν να σκέφτομαι τα λόγια.
και... Θέλετε να είσαστε οι δικαστές μου; 

Είμαι αυτή που πάντα αιμορραγεί χωρίς ποτέ να επουλωθεί
και... Θέλετε να είσαστε οι δικαστές μου; 

Να το απολαμβάνετε, δεν ξέρω τι στο διάολο μου λέτε. Εγώ, ούτε άσπρο ούτε μαύρο, θα κινηθώ στην περιοχή του γκρι
και... Θέλετε να είσαστε οι δικαστές μου; 

Οι ώρες άρχισαν να περάσουν ως δευτερόλεπτα και πάντα γελούσα για τον πολύπλοκο κόσμο
και... Θέλετε να είσαστε οι δικαστές μου; 


Είμαι σαφή και ειλικρινή σε ό, τι κάνω.
Πιστεύω στη μαγεία και τους μάγους.
Συνεχίζω ακόμα να ψάχνω το βραβείο στο παλούκι του παγοτού.
και... Θέλετε να είσαστε οι δικαστές μου; 


Κάτι έτσι είπε το τραγούδι μέσα στα αυτιά μου...


Με την παρουσία του...

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Λογοτεχνικό για το Σάββατο 3 / 12 / 12...





Με το θέμα: "Ο αμείλικτο ζώο που ονομάζεται χρόνος..."

Η περασμένη εβδομάδα ήταν μια εβδομάδα με φτερνίσματα, κόκκινα μάτια, βουλωμένη μύτη, ζεστή σοκολάτα, κουβέρτα και καναπέ ... Σας ζητώ συγγνώμη. Εδώ είμαι και πάλι με μια νέα πρόκληση και ένα νέο θέμα για το επόμενο Σάββατο ή την ημέρα που μπορείτε. Μην ξεχάσετε να μου πείτε όταν έχετε ήδη αναρτήσει με ένα σχόλιο!

Φιλιά και καφεδάκι...

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Το βλέμα του, τα μάτια της...



Δεν ήξερε πώς να της πει ότι δεν την ήθελε πιά κοντά του ούτε να ζωγραφίζει το σώμα της, και δεν την ήθελε στο σπίτι του, επειδή αυτή είχε εγκατασταθεί εκεί σχεδόν χωρίς να το αντιληφθεί. Εβδομάδες, προσπαθώντας να της το πει, αλλά δεν μπορούσε. "Σήμερα είναι η ημέρα", ώρα είναι η ώρα", ειπώθηκε κάθε πρωί ...

Ήξερε ότι θα πρέπει να τον αφήσει, δεν ήταν το σπίτι της, τον άντρα της, τίτοτα ήταν δικό της, μόνο μία οροφή. ΄Ηξερε που ούτε την αγάπησε, ούτε ήταν επιθυμητή, αλλά καθυστέρησε την ώρα γιατί δεν είχε πού να πάει. Ή έκεί ή στο δρόμο ... πάλι κρύο, βροχή και ανεπιθύμητοι άντρες σε αντάλλαγμα, μιζέρια, πάντα μιζέρια ... Παρακαλώ, όχι, να μην είναι σήμερα η μέρα ...




Άλλα βλέματα...

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Λογοτεχνικό Σάββατο 20 Οκτωβρίου... Σας περιμενω


Με το θέμα: "Το βλέμμα του, τα 
μάτια της"

























EDGAR DEGAS: "L'Absinthe ψέντι πότες)", 1876 - Musée 
d'Orsay, Παρίσι.













Σας περιμένω με το καφεδάκι έτοιμο!

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

Ποιός ήταν ο τρελός;




Η κόρη τους γεννήθηκε με πέντε μήνες και δύο εβδομάδες, μόλις ένα κιλό. Λίγες ώρες μετά τη γέννησή, δώσανε στον πατέρα ένα μικρό κουτί από χαρτόνι δεμένο με σπάγκο και μια επιστολή που θα πρέπει να παραδώσει στο νεκροταφείο για να θάψουν, στη θέση των καθαρών ψυχών, το έμβρυο της κόρης τους.

Ο πατέρας δεν ήταν σε θέση να μεταφέρει την κορούλα του στο νεκροταφείο, αλλά το έφερε στο σπίτι τους, όπου έχτισε ένα μικρό ντουλάπι μόνο γι 'αυτήν ... Ένιωθε ζωντανός κάθε μέρα γι 'αυτό που έκανε. Η γυναίκα του τον αποκάλεσε τρελό, αλλά ήταν αυτή που στο τέλος τρελάθηκε.

Σαράντα χρόνια αργότερα, η σύζυγός του πέθανε σε ένα ψυχιατρείο, αλλά αυτός δεν αισθάνθηκαι μόνος, είχε την μικρή πάντα κοντά του. Το πρωί της 13 οκτωβρίου 2012 άκουγε ένα μαλακό χτύπημα στην πόρτα. Ο άνθρωπος άνοιξε προσπαθώντας να αναγνωρίζει, παρά την μυωπία του, τη γυναίκα που ήταν στην πόρτα. Μια γυναίκα στα σαράντα της, ίδια της συζύγου του, τον ρώτησε: Μπαμπά, είσαι εσύ;



Άλλες ιστορίες...

KIANOTIPIES

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Λογοτεχνικό Σάββατο 13...




Το Λογοτεχνικό Σάββατο μας έχει ένα καινούργιο θέμα: 

"Ποιός ήταν ο τρελός;"

Σας περιμένω με λογοτεχνική αγάπη!

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

"Συναντήσεις στην πανσέληνο"




Το Λογοτεχνικό μου... Ήρθα αργά, συγγνώμη ...

 
Η γιαγιά μου και η μητέρα μου μου είπανε χρόνια για την ευχαρίστηση του osculum obscenum ή περίφημο φιλί. Μερικές νύχτες τις άκουγα να γυρίσουν στην αυγή από το δάσος και ανεβήκανε στο δωμάτιό μου για να δούμε ανάμεσα στα πόδια μου. Τι ψάχνανε;

Στα εννέα μου είδα αίμα στα πόδια μου για πρώτη φορά και δεν κατάλαβα, αλλά αυτές τρελαθήκανε από χαρά. Εκείνη την ημέρα αισθάνθηκα παράξενα, ρίξανε ματιές μεταξύ τις και με κοιτάξανε λοξά. Ήταν πιο νευρικές και ανήσυχες από το συνηθισμένο και φτερουγίσανε γύρω από όλο το σπίτι. Όταν έφτασε η πιο σκοτεινή ώρα, μου εμποδίσανε να πηγαίνω στο κρεβάτι για ύπνο, με ζεστό νερό με πλήνανε προσεκτικά και φόρεσα ένα λευκό λινό πουκάμισο μόνο. 
Πήρα τα χέρια τις και κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο του σκοτεινού δάσου, τα χαμόγελά τις  δείξανε ακραία χαρά. Η γιαγιά μου ήρθε στον κύκλο και η μητέρα μου, μου ψιθύρισε: "Θα είσαι ευτυχισμένη, σήμερα θα τον φιλήσεις στον άλλο στόμα του".

Πλησίασα τον κύκλο των ανθρώπων. Στο κέντρο ένα σορό από παλιές πέτρες. Πάνω στις πέτρες και στα τέσσερα του, ένας γέρος φορώντας ένα μαύρο χιτώνα σηκωμένω ως την μέση.

Κοίταξα τον άσχημος γέρος χωρίς να ξέρω τι έπρεπε να κάνω και ένιωσα ένα χέρι ηλικιωμένης γυναίκας που με άρπαξε από το λαιμό και έσπρωξε το κεφάλι μου ... Τώρα κατάλαβα. Έπρεπε να τον φιλήσω στον άλλο στόμα του, να τον δίνω στο περίφημο φιλί. 

Με βίασαν αμέτρητες φορές, ο γέρος και τα πέντε μέλη του δικαστηρίου της Ιεράς Εξετάσεως δύο χρόνια αργότερα.

Η πύρα με περίμενει στην λεγόμενη Πλατία των πυρκαγιών.... Είμαι δώδεκα.





Άλλες ιστορίες, εδώ!

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Και το Σάββατο 6...


Το Λογοτεχνικό Σάββατο μας έρχεται με καινούργιο θέμα: "Συναντήσεις στην πανσέληνο"

Η εικόνα είναι μια από τις μικρές εικόνες ζωγραφισμένες από τον Francisco de Goya μεταξύ 1797 και 1798 στη θερινή κατοικία του Δούκα του Osuna, στην ακμή της Μαδρίτης. Αργότερα, μετά το 1928, ο José Lázaro Galdiano το αγόρασε για την ιδιωτική του συλλογή.

Το έργο, El Aquelarre, δείχνει ένα τελετουργικό τον Μεγάλο Μπαστάρδο, μια από τις μορφές που πέρνει ο διάβολος, στο κέντρο της σύνθεσης. Γύρω του ηλικιωμένες και νέες μάγισσες του δίνουν μικρά παιδιά που, σύμφωνα με τη δεισιδαιμονία της εποχής, ήταν η τροφή του. Στον ουρανό, τη νύχτα, το φεγγάρι λάμπει και έρχονται τα πουλιά, τα οποία θα μπορούσανε να είναι νυχτερίδες.

Σας περιμένω... Φιλιά και καφεδάκι