"Περπατούσε πάνω από τις κορυφές των δέντρων ..."

ΤΟ ΣΆΒΒΑΤΟ ΜΟΥ... ακόμα και την Τετάρτη...

Ένας άντρας ήταν ερωτευμένος με μια γυναίκα. Απλό. Έζησε μακριά από τη γυναίκα, πίσω από το ποτάμι, πίσω από τα βουνά και πίσω από την ομίχλη. Την γνώρησε μόνο από μια φωτογραφία. Απλό.

Να περπατάει στο νερό δεν μπορούσε, ήταν ανθρώπινος.

Οι πέτρες πονούσαν τα πόδια του, ήταν ανθρώπινος.

Να περπατάει στα σύννεφα δεν μπορούσε, ήταν ανθρώπινος.

Μια μέρα βρήκε ότι τα φύλλα των δέντρων δεν πονούσανε στα πόδια του και φύτεψε έναν σπόρο.  Και το δέντρο μεγάλωσε, ανέβηκε πάνω του και έρηξε άλλο σπόρο και το δέντρο μεγάλωσε... Και άλλο ένα, και άλλο ένα... Έτσι ώστε κατάφερε μία διαδρομή δεντρών από το σπίτι του στο σπίτι της αγαπημένης του. Είχε τελειώσει. Αλλά ηταν πολύ αργά.

Ηθικό δίδαγμα: Μερικές φορές πρέπει να πάρουμε τη σωστή πορεία αν και δεν είναι την ευκολότερη ή περισσότερες ανταμοιβές προσφέρεται.








ΆΛΛΑ ΦΎΛΛΑ ΕΚΕΊ... 


BLUEPRINTS... εαν μπορεί... και μπορούσε...


COULA

SKEPSEIS

KARIATIDA

Λογοτεχνική Πρόσκληση για το Σάββατο

Edouard Manet 

Λογοτεχνική Πρόσκληση Σάββατο: 

"Περπατούσε πάνω από τις κορυφές των δέντρων ..."

Μην ξεχάσετε να μου αφήσετε ένα σχόλιο με το URL του  Λογοτεχνικού Σαββάτου σας.

Σας ευχαριστώ. Ένα φιλί και καλό καλοκαίρι.

"Οι σελίδες ήταν λευκές ..."Το ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΌ ΣΆΒΒΑΤΟ μου...

Το βιβλίο μύριζε νέο. Μου το είχε συστηθεί έναν σερβιτόρο με μαύρα μάτια που το διαβάζα βαρετά μέσα σε μια μέρα χωρίς πελάτες, ούτε θυμάμαι την καφετέρια. Το θέμα, μου είπε, ήταν ενδιαφέρον, ήταν μια αστυνομική τωρινή ιστορία, παρόμοια με εκείνα του Πέτρου Μάρκαρη που διάβασα το περασμένο καλοκαίρι.

Πήγα στο βιβλιοπωλείο και διάβασα ένα απόσπασμα από την πρώτη σελίδα πριν να το αγοράσω. Μου άρεσε. Το πήρα από την τσάντα στη στάση του λεωφορείου και διάβασα ένα άλλο απόσπασμα. Το άφησα στο κομοδίνο και περίμενα την νύχτα με προθυμία να το διαβάζω άνετα στο κρεβάτι. Έκανε κρύο. Όταν το άνοιξα και έβαλα τα γλιάγλιά μου, είδα ότι τις σελίδες του ήταν όλες λευκές, δεν υπήρχε τίποτα γραμμένο.

 Ήρθανε στο μυαλό μου τα μαύρα μάτια του...

Η είδηση ​​του θανάτου μου εμφανίστηκε στις εφήμεριδες δύο εβδομάδες αργότερα, όταν βρήκαν το σώμα μου. Μια αστυνομική ιστορία στηριζόταν στο κεφάλι μου...

Να θυμηθείτε να αφήσετε ένα σχόλιο με το URL του Λογοτεχνικού Σαββάτου σας ...

Καφέ με αγάπη...

Ήρθε να γράφει...


ΕΝΑΣ ΕΚΠΤΩΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

SKEPSEIS

Πολύ αργά... "Αυτός ο καταραμένος θόρυβος..." και πρόσκληση!!!

Μετά τον φόνο, μόνο έμεινε στο μυαλό μου το καταραμένο ήχο του μαχαιρίου όταν μπήκε στο δέρματος της. Μετά από είκοσι χρόνια, ο ήχος έπαψε να είναι καταραμένος και έγινε μια χαρά, μια ευλογία. Επιτέλους βγήκα από τη φυλακή και είμαι χαρούμενος, ελεύθερος. Έχει φύγει. Την σκότωσα. Ευλογημένος ο θόρυβος.

...με τον ΒLUEPRINTS - FALLEN ANGEL και KARIATIDA...




... και πρόσκληση για το ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΌ ΣΆΒΒΑΤΟ: "Οι σελίδες ήταν λευκές ..."

Πρόσκληση για το Λογοτεχνικό Σάββατο: "Αυτός ο καταραμένος θόρυβος..."

Λογοτεχνική πρόσκληση για το Σάββατο: 

"Αυτός ο καταραμένος θόρυβος..."

Σας περιμένω...

Α! Μην ξεχάσετε να μου αφήσετε το URL της ανάρτησης σας σε ένα σχόλιο στο blog μου. Ευχαριστώ!

Το δικό μου Σάββατο...

Κοιμήθηκα. Η νύχτα ήταν ζεστή και ο αγέρας μύριζε θύελλα κάνα δύο ημέρες. Το παράθυρο του υπνοδωματίου ήταν κλειστό. Ξύπνησα τρομαγμένη αλλά δεν μετακήνησα, αισθάνθηκα σαν μία παρουσία, σαν μια παχιά ατμόσφαιρα, όπως αν ο χώρος ή ο αέρας είχανε παραλύσει. Έμεινα ακίνητη  σαν να περίμενα κάτι. Ένιωθα και ήξερα ότι κάτι θα συμβεί. Δεν τόλμησα να κλείσω τα μάτια μου και οι πέντε αισθήσεις μου ήταν σε εγρήγορση. Πάγωσα περισσότερο αν είναι δυνατόν, όταν μια λεπτή ανάσα, φρέσκια ​​και μαλακή, μου περιπλανήθηκε από ώμο σε ώμο, πάνω από το στήθος μου  και εξαφανίστηκε.

Στάθηκα με τα μάτια ανοιχτά. Την φορτισμένη ατμόσφαιρα και την ανάσα της αναπνοής, τις αισυάνομε ακόμα σήμερα, τόσο νέα και φρέσκια στη μνήμη μου, όπως η σκοτεινή νύχτα που έχουν συνέβη.

...αληθινή ιστορία ...

...και άλλες νύχτες εδώ...

1. BLUEPRINTS

   Ελένη Λιντζαροπούλου
   
   
   kariatida
   
   COULA