Λογοτεχνικό Σάββατο: "Κατά τον Μεσαίωνα..." και το δικό μου Λογοτεχνικό...

Πάμε στον Μεσαίωνα να δούμε τροβαδούρους, γελωτοποιούς, βασιλιάδες, όμορφες κυρίες, μάγισσες, νεράιδες, πριγκίπισσες και ιππότες ...

Οι γοργόνες, που ονομάζονται επίσης γαλήνια στην μεσαιωνική Ισπανία, ζούσανε στο θαλασσινό και γλυκό νερό, γιατί λένε ότι τιε είδανε σε λίμνες και ποτάμια. Το ηθικό χαρακτήρα τις ήταν αρνητικό και κακό και την εικόνα τις, γυναίκες με ουρές ψαριών, όντα με σώμα και πόδια  πουλιού και ανθρώπινο κεφάλι που θα μπορούσε να είναι από γυναίκα με μακριά μαλλιά ή άνδρας με μούσι που ονομάζουμε σειρήνες. Στις αρχές του Μεσαίωνα, η εικονογραφία τις δείχνει με μουσικά όργανα ή να χτενίζουν τα μαλλιά και έναν καθρέφτη στο χείρι για να παρακολουθούν συνεχώς την εμφάνιση τις. 

Παραδείγματα τέτοιων αναπαραστάσεων μπορούμε να τα δούμε στην Εκκλησία της Villanueva (Teberga) του δωδέκατου αιώνα 

ή στο καθεδρικό ναό του Οviedo, τέλη του δέκατου πέμπτου αιώνα.

Τα χρονικά της μεσαιωνικής Ευρώπης είναι γεμάτα από ιστορίες γοργόνων, σε τέτοιο βαθμό που η ύπαρξή της έγινε αποδεκτό όπως φυσικό. Αsturias έχει ένας θρύλος του οποίου η καταγωγή είναι σε πατρική κατάρα, όπως αποδεικνύεται ένα γνωστό λαϊκό τραγούδι:

La serena de la mar

Es una moza gallarda,

Que por una maldición

La tiene Dios en el agua.

Η γαλήνια της θάλασσας
Είναι χαριτωμένο κορίτσι,
Για μία κατάρα
Ο Θεός την έχει στο νερό.