Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Το βλέμα του, τα μάτια της...



Δεν ήξερε πώς να της πει ότι δεν την ήθελε πιά κοντά του ούτε να ζωγραφίζει το σώμα της, και δεν την ήθελε στο σπίτι του, επειδή αυτή είχε εγκατασταθεί εκεί σχεδόν χωρίς να το αντιληφθεί. Εβδομάδες, προσπαθώντας να της το πει, αλλά δεν μπορούσε. "Σήμερα είναι η ημέρα", ώρα είναι η ώρα", ειπώθηκε κάθε πρωί ...

Ήξερε ότι θα πρέπει να τον αφήσει, δεν ήταν το σπίτι της, τον άντρα της, τίτοτα ήταν δικό της, μόνο μία οροφή. ΄Ηξερε που ούτε την αγάπησε, ούτε ήταν επιθυμητή, αλλά καθυστέρησε την ώρα γιατί δεν είχε πού να πάει. Ή έκεί ή στο δρόμο ... πάλι κρύο, βροχή και ανεπιθύμητοι άντρες σε αντάλλαγμα, μιζέρια, πάντα μιζέρια ... Παρακαλώ, όχι, να μην είναι σήμερα η μέρα ...




Άλλα βλέματα...

4 σχόλια:

  1. Επιτέλους θέλω πολύ να ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει και πως γίνεται. Θέλω κι εγώ κάποια στιγμή να σας ακολουθήσω αλλά δεν ξέρω τους όρους. Γράφουμε ένα κείμενο φαντάζομαι με τον συγκεκριμένο τίτλο και μετά τι; Το στέλνουμε; Το αναρτούμε; Τι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γειά σου, φιλενάδα! Ακριβώς, γράφουμε με το συγκεκριμένο τίτλο και εικόνα, το αναρτούμε έτσι:

    Λογοτεχνικό Σάββατο: "Τίτλο..." και μετά μου στέλνεις ένα σχόλιο να μου πείς ότι έκανες την ανάρτηση σου να βάλω το λινγκ σου στο μου... πολύ έυκολο!!!

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. http://coureading.blogspot.gr/2012/11/blog-post_24.html

    Εδω το κειμενο μου!

    Καθυστερησα αλλα θα τα γραψω ολα σημερα!

    φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή