Αυτό ήταν, γκρεμίστηκε η ταβέρνα του κ. Ιωάννη. Δεν θα πιούμε περισσότερα κρασιά, ή της μεγάλες κούπες μισογεμάτες με νερουλό καφέ με γάλα οπου κάναμε παπάρες με την ψίχα ψωμιού όταν ήταν πλούσιο το παρελθόν μας. Αυτό ήταν, ο πόλεμος δεν αγαπάει κανείς. Δεν ξέρουμε ποιος το έκανε, αλλά ξέρουμε το γιατί. Πως να αντιμετωπίζουν τη φρίκη του μίσους... Στήλες θανάτου και τρομοκρατημένοι άνθρωποι. Casa Juan, όπου, όπως είπε ο ποιητής, δεν θα περπατήσει τώρα στο φως του φεγγαριού ...
Τα κορίτσια παρακολούθησαν τους στρατιώτες από το σπίτι τις στη μέση από τα ερείπια, αλλά και μεταξύ των εν λόγω καταστροφή, η
θλιβεροί στρατιώτες,
νέοι και
γέροι, τους άρεσε να δουν τα όμορφα προσωπάκια τις δύο αδελφές ...
Θα με βρήτε εδώ... εαν θέλετε, στο ελληνικό μπλογ... κλικ στην καρδούλα!
Την επόμενη εβδομάδα ή όταν μπορείτε... να γράφετε σε σχέση με αυτή την ευαίσθητη εικόνα. Να γράφετε όμορφα. Σας περιμένω!
βερονικακι μου λατρεμενο τι ομορφια είναι τουτη λεω να προσπαθησω και εγω !!!!!! σε φιλω μας συγκλονισε το ατυχημα με το τραινο !!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά, θα περάσω να δω αν έκανες τις δουλίτσες σου!
ΔιαγραφήΈνα φιλί, αγαπημένη μου.
Πως περνάς το καλοκαίρι σου;
εκπληκτική φωτογράφια!
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω τα μπλεξίματά μου αλλά δεν υπόσχομαι ότι δε θα συμμετάσχω!
φιλια στα παιδιά!
Καλά που σε βλέπω εδώ! Που ήσουνα, φιλενάδα μου;
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά από 4!
Πράγματι Βερόνικα μου.. ομορφη εικονα ..σε παραπέμπει σε ομορφα συναισθήματα...να έχεις μια ομορφη εβδομδα.. φιλια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τα όμοσφα λόγια σου.
ΔιαγραφήΚερνάω καφεδάκι!
Φιλιά.