''Η ζωή με ένα κατοικίδιο''

  

Μας κάλεσε η Μαρία να γράφουμε πως ζούμε με τα κατοικίδια μας, εαν έχουμε...

Στη ζωή μου υπήρξαν διάφορα είδη κατοικίδιων: μεγάλα σκυλιά και πουλιά στο πατρικό μου, και χάμστερ και ψάρια στο σπιτι μου όταν έγινα ανεξάρτητη.

Τώρα, τα παιδιά μου με ζητάνε γάτες και σκύλους, αλλά δεν έχω πέσει στην παγίδα των μάτιων τους να μου κοιτάνε έτσι... ξέρετε, όχι, όχι, όχι, όχι ...

Τώρα έχουμε δύο ψαράκια σαν και αυτό που βλέπετε πάνω, ο ένας  ονομάζεται Καρχαρία γιατί είναι λίγο παχουλός και ο άλλος πιο μικρό που ονομάζεται Πριγκίπισσα.

Είχαμε άλλα ψάρια στο παρελθόν, αλλά όλοι κατέληξαν στον ουρανό των ψαριών, ή ό, τι είναι το ίδιο, το νεκροταφείο των ψαριών που έχουμε στο χώμα του ενός από τα δύο δέντρα της μικρής πλατείας μπροστά από το σπίτι μου.

Πάνω από τα ψάρια και το έδαφος που τους καλύπτει βάλουμε πάντα μια πέτρα για να μην τα τρώντις οι γάτες της γειτονιάς........ αλλά αυτές δεν έχουνε τρόπος και δεν σεβουνται τίποτα, η ημέρα μετά την κηδεία, η πέτρα κινείται και το ψάρι έχει φύγει μέσα σε κακένα στόμα.

Αμέσως πριν να δουν αυτή την πράξη τα παιδιά μου, ξαναβάλω την πέτρα στη θέση της.

Καρχαρίας και Πριγκίπισσα έχουν διαφορετικούς χαρακτήρες, πριγκίπισσα είναι πολύ γρήγορη όταν πρόκειται για φαγητό και της αρέσει να είναι ανάποδα, με το κεφάλι κάτω. Καρχαρίας κουνιέται αδέξια και δαγκώνει σαν τρελος το πλαστικό δενδρύλλιο και κοιμάται πάντα κάτω από αυτό.

Η ζωή των ψαριών είναι απλή, και έτσι απλή είναι αυτή η  ιστορία...





Σας αγαπώ...