"Περπατούσε πάνω από τις κορυφές των δέντρων ..."

ΤΟ ΣΆΒΒΑΤΟ ΜΟΥ... ακόμα και την Τετάρτη...

Ένας άντρας ήταν ερωτευμένος με μια γυναίκα. Απλό. Έζησε μακριά από τη γυναίκα, πίσω από το ποτάμι, πίσω από τα βουνά και πίσω από την ομίχλη. Την γνώρησε μόνο από μια φωτογραφία. Απλό.

Να περπατάει στο νερό δεν μπορούσε, ήταν ανθρώπινος.

Οι πέτρες πονούσαν τα πόδια του, ήταν ανθρώπινος.

Να περπατάει στα σύννεφα δεν μπορούσε, ήταν ανθρώπινος.

Μια μέρα βρήκε ότι τα φύλλα των δέντρων δεν πονούσανε στα πόδια του και φύτεψε έναν σπόρο.  Και το δέντρο μεγάλωσε, ανέβηκε πάνω του και έρηξε άλλο σπόρο και το δέντρο μεγάλωσε... Και άλλο ένα, και άλλο ένα... Έτσι ώστε κατάφερε μία διαδρομή δεντρών από το σπίτι του στο σπίτι της αγαπημένης του. Είχε τελειώσει. Αλλά ηταν πολύ αργά.

Ηθικό δίδαγμα: Μερικές φορές πρέπει να πάρουμε τη σωστή πορεία αν και δεν είναι την ευκολότερη ή περισσότερες ανταμοιβές προσφέρεται.








ΆΛΛΑ ΦΎΛΛΑ ΕΚΕΊ... 


BLUEPRINTS... εαν μπορεί... και μπορούσε...


COULA

SKEPSEIS

KARIATIDA