Λεέι η φιλενάδα μας,
Πέτρα , και πολύ καλά τα λέει, να κάνουμε μια κοινωνική αλυσίδα να μιλάμε σε κάποιο κοινωνικό θέμα, να το δηλώσουμε, να ξέρουμε, να κάνουμε ο καθένας μας ότι μπορούμε...
Μπορώ να προσφέρω μια προσωπική σκέψη ...
Νομίζω ότι οι νέοι τείνουν να αναζητούν εύκολες λύσεις ΚΑΙ ΠΟΛΎ ΚΟΝΤΆ ΤΙς ΈΧΟΥΝ, για παράδειγμα, εάν έχουν, για ρωμαντικούς λόγους, μια σπασμένη καρδιά, θα είναι πάντα ένας "καλός" φίλος που θα τον προσφέρει φθηνή θεραπεία. Τόσο φθηνή όσο δολοφόνη.
Και οι γονείς είναι υπεύθυνοι, μιλάω γενικά. Το έργο του πατέρα, της μητέρας που δουλέυουν οι δύο, άλλο παράδειγμα, και γυρισουν στο σπίτι μετά τη δουλειά, θέλουν και τα δύο ξεκουραστούν, τότε προσφέρουν στα παιδιά τους την εύκολη λύση ΤΟΥΣ σε οτιδίποτε οθόνη, τηλεόραση, playstation, τablet, υπολογιστή ... ηρεμία στο σπίτι.
Πάρε χρήματα και μην με ενοχλείσεις ...
Να δείς τηλεόραση και μην με ενοχλείσεις ...
Αφήστε μου να διαβάσω ...
Αφήστε μου ...
Αφήστε μου ...
Αφήστε μου ...
Να δουλευόμαστε με την προσωπικότητα και το χαρακτήρα των παιδιών μας είναι βαρύ, δύσκολο, βαρετό και επαναλαμβανόμενο. Απαιτεί θέληση, αγάπη και να έχουμε τον εαυτό τους πάντα μπροστά απο το δικό μας. Είναι μια σκληρή δουλειά, αλλά με πολύ όμορφα αποτελέσματα.
Διδάξτε ΤΟΥΣ ΝΑ ΠΆΡΟΥΝ ΣΩΣΤΈΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ...
Aς μην είμαστε εγωιστές, διότι αυτό να έχει μοιραίες συνέπειες...
Καλά, ίσως τώρα που με τη κρίση δεν έχουμε δουλιά, τα πράγματα αλλάζουν ...
Καφεδάκι με αγάπη και παρέα